Kör şafakta sahilde el ele dolaşırdık
O dün’leri ben değil, ruhum bile özledi.
Tıpkı çocuklar gibi, kumsalda dalaşırdık,
O günleri ben değil, ruhum bile özledi.

Şimdi, bakıyorum da eski aşklar kalmadı
Zamanı tüketmiştik, yürek öyle dalmadı
Saatler, günler değil, mevsimler de almadı
O günleri ben değil, ruhum bile özledi.

Ben nasılım bir bilsen, kokun sanki gel diyor
Çırpınıyor yüreğim, esareti del diyor
Hasretinden dökülen gözüm yaşa sel diyor
O günleri ben değil, ruhum bile özledi.

bir tatlı bahar eser vuslatın yollarında
Hiç çiçekler açar mı mevsimsiz dallarında.?
Ölsem inan gam yemem, yÂrimin kollarında
O günleri ben değil, ruhum bile özledi.

Ne tatlıydı aşkımız, petek içi balmıydı.
Uzadı da boy verdi, çiçek değil dalmıydı.
Yüreğim deniz oldu, aşk içinde salmıydı
O günleri ben değil, ruhum bile özledi.

Şimdi saçım ağarsa, saç sakala karışsa
Elimde baston bile, bu zamanla barışsa.
Tenimde hücrelerim, şu ecellle yarışsa
O günleri ben değil, ruhum bile özledi.


A.P.MORKOÇ