Yaşamak…
Ne güzel demi ANNE?
Ama yaşamımın en güzeli senin yanında olan saatlerim…
Gecenin bir yarısı gelip üstümü örtmen…
Eve geç geldiğim de neredeydin diye saatlerce sorguya çekmen…
Acıktığımda önüme ağzına kadar dolu tabak tabak yemek koyman…

Yaşamımı ikiye ayırdım ANNE senin yanında ve sensiz…
Ama sensiz bir hayat düşünemiyorum…
Uzaklar da var olsan bile yokluğun hep sol yanımda…

Burada kimse gece kalkıp üstümü örtmüyor ANNE…
Acıktığımda kimse önüme tabak tabak yemek koymuyor ANNE…
Kimse senin gibi beni korumuyor ANNE…
Ağladığımda, başımı yaslayacak bir omuz bulunmuyor ANNE…
Gözyaşlarımı silecek ne bir el ne bir mendil veren…
Kimse yok ANNE, kimse yok…

Kıymetini sen gittikten sonra anlamak istemiyorum ANNE…
Kıymetini bilemesem de seni üzsem de,
Sen beni karşılıksız sevdin ANNE…
En önemlisi canından bir parça verdin bana…

Seni anlatmaya ne kelimeler yeter ne de mısralar…
Seni sevmeye ne kalp yeter ne de beden…
Ben seni hep üzdüm ANNE…
Ama sen benim ANNEmsin,
Bütün hatalarıma, yanlışlarıma rağmen
Beni sevdin ANNE…
Ben de seni sevdim ANNE…
Ağzımdan bir kere bile çıkmasa da o iki sözcük
Ben, ben seni sevdim ANNE…
ANNEm iyi ki varsın iyi ki ANNEmsin…
Seni seviyorum…