BEN
Ben edebiyat şairi değilim.
Öyle oturup, edebiyatta kaybolurcasına, Kafiyeli, redifli,dizeli şiirler yazamam. Ben yaşantımın şairiyim. Hayatımın içinde kaybolurcasına seni ararım. Şöyle bir bakarım doğaya, Her güzellik sana benzerliğiyle zaten, Bir kafiye değil mi.? Yürürüm bazen yanlız geceleri, Attığım her adım bir harf, Yürüdüğüm her yol bir dize değil mi.? Sabahı beklerim bazen de, güneşin doğmasını, Aydınlattığı kadar sevgiyi, Saklandığı kadar nefreti, ayrılığı yazarım. Her günün ayrı bir tema, görebilene. Bakmak değil aslında, görebilmektir marifet. Görebildiğim kadar yazarım Eğer görmezsem bir gün , Duyabildiğim kadar yazarım. Yürürüm bazen sahilde, Dalgaların seni bana getirdiği kadar yazarım. Rüzgarı dinlerim bazen de, Sevgiyi fısıldadığı kadar yazarım. Eğer duyamazsam bir gün. Aşkın tadını alabildiğim kadar yazarım. Tatlıysa güzel yönleri, Acıysa, kötü yönlerini yazarım. Eğer tadamazsam bir gün. Hissetiğim kadar yazarım. Uzakta olsa aşkı, Kalbimde yaşattığım kadar yazarım. Umutlarım tükense de, Hayal ettiğim kadar yazarım . Sevgiyi içimde hissettiğim kadar, Ama hissedemezsem bir gün, İşte o zaman hiçbir şey yazamam. Bir kenara çekilip, Ölümü beklediğim kadar yaşarım. VATAN BAYRAKTAR |
ne guzel iyikide yazmissiniz...güzel bir siir okudum saygilar...iyi bayramlar