elimden tutan yine ustad!
bırakın beni dünyaya yakının biraz
yakan ben değilim çünkü seslerimdeki ufaklığı kaldırabilir misiniz diplerdeki hedeflerde bana yakın ve beni yakın nefesimden heykel diktiğim tertemiz cehaletimden sincap uykularımda yatan bedenimdeki terden ders kitabı yazdığım rüyalarımla başbaşa bırakın bayramı siz yaşayın benim yaşamım kalemimle yazdığım rüyalar rüya gibi sanılanlar yusufları bıraktım ’rüya’ imgem oldu ama bir kalemin mürekkebiyim çünkü belki de bedeli böyle vermekteyim atlarken rüyalarımdan kendimi aşağı elimden tutan yine ustad! umut mu? tazelerken kalemimin vucudunu ezemez kimse umudumu yunus tapancı |
elimden tutan yine ustad!
umut mu?
tazelerken kalemimin vucudunu
ezemez kimse umudumu
güzeldi dizeler kutlarım saygımla
hayırlı bayramlar ola