Hüzün başrolde,,,
Şiir içinde
Yaşanan binlerce hayat Niceler anlattı Niceler söyledi Niceler seyretti Ama yaşayan tek beden anladı bu hikayeyi Tek beden çekti bu cefayı Bu hüznü,bu kaderi Hiç sevmediği halde Hiç gözyaşı dinmediği halde Hala nesefsiz kalışında bile Yaşıyor,yaşayacak,yaşatacak Yinede tutacak minik elleri Üşüyorum, Hüzün başrolde,,, Bazen çıkış yolu ölüm Bazen sıcak bir tebessüm Bazen omuza dokunan şefkatli bir el Bazen sırtını yaslıyacağın bir duvar... Bazen çaresizlikte çare arayışı Doğacak bir umut Aydınlık bir çehre Kendi şiirini kendin yazıyorsun Kendi kaderini kendin çiziyorsun Öykümü paylaşsam senle Beni sen anlayacakmısın? Anlamazsın Beni dinlemezsin Çünkü sen... Umudumu aldın elimden Çünkü sen... Sevdamı çaldın benden |