SEN DE SEVDİN Mİ BABAEn çok ayaklarımı seyrettim Hem de Uzun uzun çocukluğumda İzleyişim ayağıma sevdadan değil Utançtan hiç değil bu bakışmalar Sığınmaktı sevgi zamanlarında ayaklarıma Yokluğunda baba... Eski zamanlarda mailece gezmeler vardı Geceleri tombalalar çaylar kahveler En çok da çerezle meyve zamanını severdim Saklanırdı zira hepsinin en alası misafirlere Anneler ayrı, babalar ayrı sohbetlere dalar Çocuklar ille de salonun ortasında oynayacak Kuraldı sanki annelerin biz uslu dursak da ‘’Yaramazlık yok haa’’ diye uyarmaları tatlı tatlı Hani ortam kalabalık diye aslında azardaki bu tat Bir köşede yakalanıp çimdiklenmek de vardı inceden Buraya kadar hepsi hoş bir anı da; Oyun aralarında koşunca çocuklar babalarına Ayaklarım gelirdi birden aklıma… Bir de babam. Neden ben hep, ayaklarımı severdim Sevgi zamanlarında insanların… Ah ayaklarım siz de beni sevmiş miydiniz Benim sizi sevdiğim kadar sevgi zamanlarında Babalar ve çocuklarının… Baba; okşadın mı saçlarımı oralardan Sarılırken çocuklar babalarına Sen de sevdin mi ayaklarımı BABA… 11.08.2007 (eksik anlarından biri yüreğimin) 39 yıldır hep özlediğim, ve onu özlerken bunu kendime bile itiraf etmediğim; neden zamansız gittiğine içerimden isyanlar ettiğim babamla ilk yüzleşmem mısralarda. |
Sarılırken çocuklar babalarına
Sen de sevdin mi ayaklarımı BABA…
süper...
tebrikler...
döktürmüşsün yine...