ÇOCUKLUK
Yıllardan bir yıl, günlerden bir gün
Karşıyaka hastanesinde başladı düğün Odada bir sevinç, pencerede yağmur Kadıncağız yatakta gözleri mahmur Birden bir bebek verilir kucağına Girmiştir bir fert üregül ocağına Batarken güneş akşam üstü ölgün Edildi Burhan, dünyaya sürgün Öpücükler vardı her an yanağında İsmini duydu ez’ an kulağında Birbirini kovalayan yıllara inat Çocuklukta bitmez gibidir hayat Doyasıya yaşadı çocukluk mutluluğunu Hiç farkına varmadan yitirdi çocukluğunu Hayat artık çirkin bütün tatlar yalan Damağımdaki lezzet çocukluğumdan kalan. |
Tebrikler.