Yine Geldi GüzŞiirin hikayesini görmek için tıklayın 2002 yılında babamı Almanya da kaybettim.
Gelişi uçağın kanadında tabutla geldi. Camda gülüyordu yüzü. Hiç bitmeyecek bir gülümseme yapıştı tinime. Hep öyle kalacak...
buz gibiydi kucağımda
nabzı dinmiş gülücüğü kalmış yüzünde yurduna özlemi hal bu ki yürüyerek çıkmıştı evden hüzünle binmişti uçağa hüzünler dolusu indirdik tabutundan musallaya ekim soludum yine iki bin ikiden kalan güz yaprakları gibi sarardım birden boşuna mıydı kucak dolusu sıcaklığı bir varmış bir yokmuşsa kocaman bir yalanı dünyanın bulutu gözlerime sinmiş sevincin yüreğimde çığlık dilimde başkaldırı yine geldi güz sökerken ciğerimi 100911denizli |
Bir de varlığınızın temel taşlarından birini yitirmişsiniz o mevsimde..
İşte o hüzün dökülmüş dizelere..
Kutlarım yüce duygularınızı şiir yolu ile paylaştığınız için..
Tanrıdan size sabır ve babanıza rahmet dilerim..
Saygılarımla..