MOR AKŞAMLAR
Yıllar öncesinde…
Yiten bir aşkın Susuzluğunda kururken… Denizlerin şeffaf yüzünde Yakamozlar göz kırparken Yıllar sonra… Nerden bilebilirdik ki Nerden, alev alacağını Şimdi sabır yok, yokluğuna Özlemin her saniye gün batımı… Sensizlik biriktiriyor Akşamlar çoğaltırken yüzümde Gecelerin kör duvarları sağırlaşıyor Hiç bitmesin istiyorum temmuzlar Islak kalsın özlemle Öpüşen terli dudaklar Sıkıca sarılsın benliğimiz Büyüsün sevdamız… Gün ışığı gibi ışık saçarken Seni seviyorum derken… Sen hep gizli mavim kalacaksın Benim mor akşamlarımda Haykıramasam da ismini kimselere Nazarından sakındığımdandır Şimdi zemheri soğuğunda Ruhumun incinen sızısında Çoğalan bir yangınsın büyüyen Yüreğimin kanatlarında Ağlayan bir martısın Benim Mor akşamlarımda… Nebahat Erkan |