Bir elmanın iki yarısı
Sen bana aitken,
Bende sana aittim. Biz bir elmanın iki yarısı iken, Kimler ayırdı bizi? Kader öyle bir örmüş ki ağlarını, Kurtulmak mümkün değil! Yasaklanmış, tenlerin birleşmesi. Yasaklanmış, seni görmem. Seni göremem! "Neden?" diye sorma. Göremem işte! Pişmanlığımın zirvesindeyim bu gece. Hayat devam ediyor. Anlık duraksamalar haricinde. Öyle bir an da durmalı ki hayat, Hayatımı değiştirmeli. Beni değiştirmeli! Ben, Hiçlikten doğmalıymışım bu Dünya’ya! Dünya lanet! Dünya, acınası güzellik. O güzelliğin içinde sen! Sen eşittir pişmanlık. Pişmanlığımın sonucudur yalnızlık! Kelimeler bile yetersiz kalır iken, Pişmanlığıma. Ve, Ben sana aitken. Sen, çoktan başkasına aittin. Biz bir elmanın iki yarısı iken, Başka bedenlerde bulduk huzuru... |