BABA VE OĞUL
Küçük bir çocuk öğrenmek için
Babasının her yaptığını yapmaya başlar Sofrada dik oturup dik konuşur Gözlerden kaçıp şikayetçi olduğu anlarda Emir verici bir hali vardı Kitap yerine gazeteler okurdu Güncel olayları hayatın bir parçası olarak kabulenmişti Başka bir dünya ancak başka sağlandığında olacaktı Farklılık önemliydi Yapabilmekten çok yapabileceğini kanıtlamak gerekirdi Her zaman birine güzel görünmeyildi İnsanların içinde saygınlık kazanmıştı Annesiyle tartıştığında onu duygusallıkla suçlardı Öğretmenin anlatıklarını ezgere bir sistem olduğu için kaideye almazdı Çünkü var olanın gözükmesi gerekirdi Doğrular her zaman tartışabilinir Babası onun için önemsiz biri olmaya başlıyordu O eski kafalardan zaman yeniydi Babası yaptığı her hatayı görünce Gerçekten zaman yeniydi eski değişmezdi Önce babasının mezarını ziyaret edip özür diledi Yalvarmak için geç kalmıştı Çocuk babasına teşekkür ederken O ağlıyordu Nedeni sordu ama aldığı cevaplar yetersizdi Babası diz çöküp Seninle gurur duyuyorum kendimle değil demesi çocuğu düşündürmüştü Ve sabah arkadaşının ölüm haberi gelmesi çok üzmüştü Söylüyecekleri varken bırakıp gitti Herkesin yanlızlığa çekildiği bir diyara Baba oğul bir konuda birleşmişti Küçük bir dünya kendini yenilerken Yaşıyan her canlı kaybolup gidiyordu Mutlu bir yoculuk için Hayata her zaman mutlu bakınılmalıdır YUNUS YOLOĞLU |