GÜL SEVİNCİ
Güneş açtığında
Karanlığın izlerini üzerinden atmaya çalışan Bir gül yavaşca boynunu kaldırır İlk gülümseme bir sessizliğin içinde Hafif sallanır toprağın üzerinde Çiy düşmüş yapraklarındaki suyu bedenine çekerken Titrek damlalar kaybolur Rüzgarın ahenkli vuruşlarında Gülüyor, çığlık atarcasına Sevincini çevresindekilere yayarken Yaralı bedeni acıyı çoktan siler Ucuz ve basit bir gülümsemeyle... Yunus Yoloğlu |
Nice duygulu şiirlere.