KAOS
Kanlı bir kaos akşamı
Çalıyordu azrail yine kapımızı Meçhul aralıyorken meçhulü Ruh alıyordu yolunu;habersiz Kanlı bir kaos akşamı Çığlıklar yırtıyorken kulakları Gözler kilitleniyordu son durağa Ve insan giriyordu;çıkmaza Kanlı bir koas akşamı Dualarla uğurlanıyordu ruh Tesbihlerle isteniyordu sabır Ve susuyordu insan Kanlı bir kaos akşamı Çocukluk bitiyordu aniden Sevinç kayıyordu ellerden Ve vazgeçiyordu insan Kanlı bir kaos akşamı Büyüyordu çocuk; Hiç istemeden Ve anlıyordu insan Kanlı bir kaos akşamı Yitiyordu bedende can Ve gidiyordu bir sevda Ve bitiyordu bir yaşam Kanlı bir koas akşamı Gözyaşlarına bürünüyordu kareler! Silinmiyordu resimler Ve alışıyordu insan! |