Sus Yabancıkendimi vuruyorum sözde imge dolu bozlak nağmeme bir dağ görünmez eteğine kapı ölümler öldü seste de aklıma ne oldu ülkem ses ses ses uyku da buharlaştı bir dua, bir kapı, bir umut çoğun görünmeyen bakış bakıştı bu yalnızlık böldü belki kar yağıyordu kars‘da belki sınır bir ölüm şırnak‘da belki dağa tutundu ağrı belki sesimiz hakkari’de belki van’da bir çocuk öldü belki dağın kökü ankara‘da belki havanın biçimsizliği istanbul kaybedilmiş aydınlığın yüzü anadolu başıboş dağ belki almanya başıboş söz ağzımdaki bakla sus sus sus su mandalı ile bağlanan yalnızlık |
Sus şair sus böyle konuşmak uyandırır insanı uykusundan! Aman aman.