Baba…
İçimdeki çocuklar da büyüdü ve sana seslendik bir ağızdan;
Cümle muhaberesi içinde, mühimmatsız savaştım
Ve çocukluktan kalma sıcak ellerimi kestiler…
Tanrıya da uzak kaldı şimdi tüm dinlerim …
Baba ….
Kulaklarının pencereleri dünyaya neden kapalı?…
Seslendim tüm nefesimle,
Sonra … Sonra ciğerlerimi kestiler…
Soluk alamadım ve hücrelerimi öldürdüler…
Baba…
Bir semti omuzlarıma yıktılar, tüm muhasebesini tutar oldum insanların…
Ki öldüler!..
Tüm caddelerine bombalar attılar insanların,
Yürekleri cehenneme döndü…
O gün bu gündür , sevemediler bu şehri ve gittiler…
Saydım ; bu şehirde kaç ağaç , cadde, sokak lambası kaldı…
Ve birkaç damla göz yaşı , yazdım demirbaşlara…

Baba…
Bir rüzgar esince ,sen kokuyor tüm evler…
Biliyorum, tanıyorum bu kokuyu … Babam kokuyor …
Uzanınca toprağına gece ayazlarında,
Kokunu , iliklerime ilikliyorum …



R:E:C