Bugünü programımda olduğu gibi geçiremedim, eksiklik duyuyorum,
Telafi edilmesi mümkün ama o da zor, bunların hepsini de biliyorum,
Bugünün işini yarına bırakma demiş atalarımız bir zamanlar, bence,
Öyle deseler de kendileri ihlal etmişlerdir bu prensiplerini öncelikle...

Programlı yaşamayı seviyorum aslında, disiplini sevmesem de farklı,
Olanlarla karşılaşmak bana hoş gözükmüyor, değiştiremem dünyayı,
Klasik tarzda yaşamak daha uygun gözükür bana desem de öyle değil,
Modernizmin bizi getirdiği sahillerde dolaşmak da yine bana göre değil...

Yeni bir dizi başlıyor kanallardan birinde ama ilgimi çekmeyi başaramadı,
Onların da işi zor aslında, ben kendimi mutlu edemiyorum, onlar dünyayı,
Mutlu etmek zorunda, aksi taktirde kısa bir zaman sonra sonlanacaktır,
Yerine başkaları gelse de onlar da aynı kader ağına takılıp yok olacaktır...

Uykum mu geldi canım mı sıkılıyor, bana ne olduğunun farkında değilim,
Böyle durumlarda depresyonda olduğumu kabul ediyorum ama öyle değilim,
Hayatı seviyorum, doğayı seviyorum, kendimi de seviyorum ama bendeki,
Megolomanlık değil, sadece hayata pozitif bakmanın böyle bir yan etkisi...

Kanal değiştirince güzel bir türküyle karşılaştım, türküleri severim aslında,
Türküz türkü çağırırız demek değil benimki, böylesi ilgilerim sanat aşkıyla,
Programlı yaşamayı başarmış olsaydım sanırım müzik her anında yer alırdı,
Müzik bizi kendimize yüksek sesle anlatmanın ötekilerden hassas bir tarzı...