İKİLİ DÜZEN
I.
Hanımın tuzu kuru. Mayası gelmekte hamurunun. Neden düşsün kaygıya. Gam, keder vurgun yemiş. Bitimsiz beklentiler, Bitmemiş, tükenmemiş. Düş yolcusu yüreğinin sesi, Gün gün isteklerle bezenmiş. Dünya malı bu Doymamış, yetinmemiş. Daha, çok daha istemiş. II. Bir dilim, lokma lokma Pay olmuş oğula, kıza Yüreğini gözyaşıyla sulayan ana, Gece yıldızlarla dertleşmiş. Karanlığa beyaz sıkarak, İstemiş gece olmasın. Bir fazla çalışsın Umutla… Üç- beş daha kazansın. III. Kiminin tuzu kurudur, ekmeği sıcak. Kiminin her yediği bayat. Kimi giyinir çeşit çeşit Kiminin ırgatlığı bayramlığıdır. Kimi hergün açan gonca gül, Kimi de gösterişsiz kır çiçeği. IV. Kavga bizim kavgamız Algılayanla varız. Bu insanlar bizim. Biz insanlarız. 19.00 |
Canıgönülden tebrik ediyorum. Daim olsun o güzel yürek, o kalem.