VAKIF


Vakıf,
Tek kelime,
Ve ben yardıma muhtaç bir çocuğum,
İçimdeki ağlayan deste,
Ben yardım demetinde bir kuyuyum…

…

Bana da uzat elini,
Ah! bu kafesimde ki düşünceli benlik,
Tut sakın bırakma kalbimi,
Parmaklıklar gri ve sonsuzdur içimde,
Ve içtiğim bebek sütü gözlerin,
Söyle ürperen tenimden şarkımı,
Edepsiz sokaklarda kaldım ben yine,
Vakıf, maddi hevesiyle perişan birine,
Verir mi o tatlı varlığını?
…

Sende vaat ver, bu elemli halime,
Osmanlı duruşunda Haramiler
Yürüdü karanlık tünelime,
Ve fethettin aman dileyen aklımı,
Ben küçük bir yavruyum,
Evlat edinin saflığımı,

….

Şarap ve yine şarap,
Kaç kulaç attım senin haki suretine,
Güzelliğinden kâinat sorumlu,
Ben hapsoldum dünya tenine…
….

Vakıf,
Tek kelime,
Ve indiğim şaşaanda bir telve,
Sadelik benim kanatlarımın altında,
Uçmak istiyorum yanına,
Uzat aydınlığını biraz gölgeme,


….

Yardım dileniyorum senin devletinde,
Ben vakıfta çalışan birine âşık oldum,
İmdadıma kulak verir mi?
Memuriyette ki işçiler,
Ameliyatlığım ben bu halimle,
Dikiş atılır mı kimliğime? Feryat eden hücreler…

…..

Ve yine Kupa Kızı,
Kaybettiğim kartlar hep kırmızı,
Kırmızıyı severim,
İçtiğim vişne dudaklar,
Soğuk mu yine sol yanın?
Aralık ayı hileci,
Yaktı çoktan hanemi, ben kaldım ateş içinde,
Hadi vâkfa koş, satın alsın hislerimi,
Ben çoktan hazırım hayrına,
Hazırım huzurunda doğmaya,
İncelt harap olan şevkimi…


Kefaret
Melek Gürses