dünden kalan şiirlerate avuçlarımdan yakarış bekleme rahmet yürümüyor topraklara çamur vermiyor kızıldağ göğüslerin ellerimde kaldı dualar neylesin yarıda kalmış putlarıma ne çağ kapanıyor ne gri dem-i devranlar her köşe mahşer zuhru nasıl da acıtıyor içimi bilsen bedenlere bürünmüş sevdalar ışık tut biraz us’uma gözlerinden göreve seçtiler kantar topuzunda vicdanın teknemde kaldı balçığın tüm hünerlerim darmadağın hem aforoz eylendim hem yol’undan düştüm inancımın sarı sarmaşıklar ekiyorum mezarlıklara dibine,elimde kalan son toprakların kuze olsun sarhoş hayyam’a menzil damlası oluruz belki son yudumunda kızıl şarabın hadi tersinden başlayalım yaşamaya bu devri kasım |