BÜYÜMEMİŞ ÇOCUK
Nefret ederken tenimde bıraktığın
İhanet kokusundan. Umursamadığını düşünürken Bu vedasız terkedilişimi. Bir yol çizdi gözyaşların. Umarsız gözlerinden. O an gördüm gerçek seni, İçime yansıyan yüzünden. Sen, büyümemiş çocuk, Anne koynunda kıvrılmak ister gibiydi, Yorgun düşmüş bedenin. Gözlerindeki ürkek bakışlar, Hazırdı işlemediğin bütün suçları kabul etmeye. Babandan öğrendiğin gitmek, Annenden öğrendiğin susmaktı. Bu yüzdendi Suskunluğundaki geri dönmeyişlerin. Bu yüzdendi. Her terkedişinde Sana kalan yalnızlıkların , İçinde biriktirdiği sessiz ölümler... |
Ben de takip ediyorum şiirleriniz kesinlikle.
Tebrikler...