MUSTAFA KEMAL ATATÜRK
M avi gözlerini ilk gördüğümde çocuktum. Seninle tanıştığım gün,
öğrendim öldüğünü. Tanışmanın heyecanı ve ayrılığın hüznü. ağır gelmişti çocuk omuzlarıma U ykudaydı o gün bütün çocuklar. Henüz uyanmamışlardı gerçeğe. bu yüzden öldüğünü anlamadılar. S eninle birlikte ölmüştü bu topraklar. Bu topraklarda doğanlar ve henüz doğmamış olanlar, hepsinin ölüm tarihi aynıydı artık. T arih 10 kasım 1938 i gösterirken. Saat, sabahın dokuzu. alacağımı vardı akşamın sabahtan bilinmez. Ölümle uyandırdı A yrılık mevsiminde gidişin doğanın vedasıydı, sararmış yaprakların eşliğinde , derin maviliğine. F ırtınalar kopuyordu içimizde , yıkılmıştı o an bütün şehirler. kimliği yoktu gözyaşların. Herkes hüzündü, herkes ölüm. A nlamıştı gidişini bulutlar , nemliydi gözleri . Güneş saklanmıştı senden. K albimiz yine de isyankar değildi Allah’a . Azraile bile kızmadık kapına dayandığında. Vardı Allah’ın bir bildiği mutlaka. E ksik kalacaktı artık her başlangıç içimizde. Yollar çıkacaktı karşımıza , şaşıracaktık. M ustafa Kemal ATATÜRK ölmez diyorduk. Öyle ya kim kahramanına ölümü yakıştırabilirdi ki. Kim ölüm kelimesini bu kadar kolay kullanabilirdi. A yrıldık , hayatımızın, en uzun bakışıydı gidenin ardından. öylece kalakaldık. L eylekler gibi göç ettik içimizden. Takıldık kanatlarımıza uçamadık. Terkedildik bir bulutun altında. Sonra yağmurlar yağdı kasım sabahına. Atam , sen gittiğinden beri çok karanlığa düşürüldük sevmeye kıyamadığın yurdunda. A ldatmasın seni düştüğümüz bu haller. T erk etmedik içimizde dolaşan asil kanını. A sla unutmayız uğruna savaştığın yarınları. T eslim olmadık henüz yalanlara. Ü stümüze ölü toprağı serpseler de R engimiz kırmızı ,üzerinde ay ve yıldızız. K asımları sevmeyiz ama biliriz, kabahati yoktur mevsimin. |
bu vatan senin gibi kalbi yüce evlat yetiştirmekten bir an geri durmayacaktır hergün binlerce mustafa kemaller doğacak... herbiri göğsünde bir al bayrak taşıyarak...
senin o yüce yüreğini hürmetle öpüyorum tebrikler...