İSTASYONDA TEK BAŞINA

Bu istasyonun son bekleyeniyim,
Gurbet treni almadı beni, götürmedi neden?
Ayrılık rüzgârı neden hep beni vurdu?
Anlayamadım, çözemedim bir türlü

***
Kara bir çığlıkla uyanırım her sabah,
Katar katar geçer, ruhuma inat, bedenime nispet,
İçim titrese de, yüreğim yansa da,
Anlayamadım, çözemedim bir türlü.

***
Yıllar önce almıştı seni benden, apansız,
Kara suratıyla, kara çığlığıyla, karanlıkta,
Bin bir ümitle geleceğini düşlerken,
Anlayamadım, çözemedim bir türlü.

***
Rüzgârın esintisiydi kokunu bana getiren,
Salladığın o beyaz mendildi hafızamda son kalan,
O bebeksi gülüşün sanki ölüme uyanış gibiydi,
Anlayamadım, çözemedim bir türlü.

***
Kader mi ihanet etti, yoksa başka bir sebep mi var?
Yoksa çılgın rüzgârlar mı sardı seni, benden habersiz?
Getirmiyor kokunu, esmiyor artık delice rüzgâr,
Anlayamadım, çözemedim bir türlü.

***
Bak, gözlerim hala seni arıyor boş istasyonda,
Her alev saçlıyı seni sanıp, koşasım geliyor,
Bir yar mı, yoksa bir dost mu bu acıyı bana çektiren?
Anlayamadım, çözemedim bir türlü.

***
Ayrılık türküsü dökülmüyor artık dilimden,
Gönlüm küskün, dilim suskun, yüreğim ezik,
Hayalin avuntum oldu, gözlerim geceye nöbet,
Anlayamadım, çözemedim bir türlü.


HALİT DURUCAN