Sönen külü yeniden tutuştursan
Mecnunu Leylasına kavuştursan
Suyu ateşle can ciğer de yapsan
Yeminim var dönmeyeceğim sana

Yastıkları gözyaşınla yıkasan
Resimlerime sarılıp uyusan
Buruşturup acıyla avuçlasan
Yeminim var dönmeyeceğim sana

Bütün dilsizleri dile getirsen
Yaksan gurbeti hasreti bitirsen
Ölsen dünyaya yeniden de gelsen
Yeminim var dönmeyeceğim sana

Her gece yokluğumla vurulsan da
Hasretim üstüne çökse dağlarca
Bensizlik ölüm fermanın olsa da
Yeminim var dönmeyeceğim sana.

Kaldırsan göçebelerin göçünü
Mağlup etsen feleğin gücünü
Alsan bütün sevenlerin öcünü
Yeminim var dönmeyeceğim sana.

Büyük bir acıyla yansa da gönlün
Ne sabrın kalsa ne de tahammülün
Çekilse suyu gönlündeki gölün
Yeminim var dönmeyeceğim sana.

********
Anılmasın anılmasın ismim seninle
Doksandokuz ismine bin yeminle
Bu acıyı bir ömür çekerim de
Yeminim var dönmeyeceğim sana
**********

Mehmet Zafer