Susmak, insanı elevermeyen sadık bir dosttur. KONFİÇYUS
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Üfleme, Ateşi Sönmüş Külleri
Recep Odacı
5,0 / 1 kişi ·0 beğenme · 0 yorum · 1070 okunma
Üfleme, Ateşi Sönmüş Külleri
Aşık, ana, baba, kardeş terk etti,
Terk etti sılayı gurbete düştü. Bir ahu peşinden kaç sahra gezdi, Ak ak oldu, kapkara kâkülleri... Gözler, yolda bin umutla bekledi, Çoktan geçti! Dönmez sevda kervanı. Bağ sahibi, terk eylese bağını, Açmaz olur yediveren gülleri... Ela gözler, efsunlu mu ne idi, Bakışları, yüreğinden mi vurdu? İster misin? Gelsin yar kendi sarsın, Sarmalasın, yaralara tülleri... Hepsi, kara toprak hepsi, efsane... Mecnun, Ferhat, Keremin aslı küldür... Leyla, Şirin, Aslının aslı ateş! .. Üfleme, ateşi sönmüş külleri... Recep Odacı |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Üfleme, Ateşi Sönmüş Külleri şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Üfleme, Ateşi Sönmüş Külleri şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Üyelik Girişi Yap Üye Ol
Yorumlar
Bu şiire henüz yorum yazılmamış.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 15.10.2011 20:21:54
Puan
: 5.0 / 1 kişi
Okunma Sayısı
: 1070
Yorum
: 0 yorum
Beğeni
: 0 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.