AĞRILI ROMAN-IV
Kozalarına döndü kelebekler ,
Hiç güzelleşmemişler ve uçmamışlar gibi delice… Bir gün denilen hayatlarına inanıp, Asırlar süren bir keşmekeşin ardından; Kozalarına döndü kelebekler, renkleri tümüyle kusup kanatlarından… … Eski vazgeçmişliklerine döndü kadın, Keşkeleri gevşetip çıkardı yerinden Ve taktı boynuna bir rozet gibi… Daha önce hiç bu kadar güzelleşmemiş gibi oldu kadın, Geçecek ‘’bir gün’’ denilen umuda sarılıp, Dayandığı asırlara kızdı kendi kendine.. Ve kusup tanıdığı tüm renkleri, bembeyaz bir sayfa umutlandı resmine… |
bir günlük ömürden kaçıp kaçıp
bin ömürlük kozalarına dönsün kelebekler
ve sığınma evleri bellesinler...
~BİZce~