AĞRILI ROMAN- (III)
...
hislerine kadar üşümüştü kadın, kaldı ki hislerinden başlamıştı soğumaya.. üşümek nedir daha bir anlıyordu şimdi.. yatağının sol yanını boş görmekten başka bir üşümekti bu yüreğinin sol yanını üşütmek; bu tadı buruk avuntu... … hiç bilmediği bir şehirde hiç basmadığı adımların, hiç sesi duyulmayan topuk tıkırtısı gibi; bildiğini sandığı bir adamın , yürüdüğünü sandığı aşkında sesi hiç çıkmayan bir tıkırtıymış oysa... ve sustu kadın, bakarak kırılan topuğuna... |
Mevsimli mevsimsiz üşüyor hislerim
Hislerimin pabucunu dama atsın ellerim...
Sar beni kendini her saran deli değil ya;
Sar ki dinsin üşümelerim....
~BİZce~