Sanki gökyüzü bana ağlıyor Pergüzar,
Akrep düşmüş yelkovanın peşine,
Habersizce geçiyor zaman azar azar,
Gözlerimde hüzün kırıntıları,
Karasından ferini çalarken rüzgâr,
Yalnızlık esiyor yüreğimde,
Ayaklarım geriye geriye gidiyor,
Akşam olmasın istiyorum bir yandan,
Biliyorum kapımı yalnızlık açacak bekliyor,
Ağırlık kalkmıyor omuzlarımdan,
Yüreğimde bir çocuk doğuştan ağlıyor.

Oysa bende güzel günleri özledim Pergüzar,
Can atsam gece çökse üstüme diye,
Koşar adım gitsem bende eve,
Kapımı açsa yüzünde tebessümle bir ahu,
Çocuklar paçama yapışsa heyecanla,
Ceplerimi karıştırsalar ne getirdim diye,
Sonra sıcak bir çorba bulsam önümde,
Gözlerinde kaybolsam sevdamın,
Hadi hepsi tamam olmasına tamam da,
Acısı yeter gözleri açık giden babamın,

Yok Pergüzar, ben bu dünyanın adamı değilim,
İhanet tutmuşken köşe başlarını,
Aşk diye diye ömrümü çürütmüşken,
Bir kadını mutlu etmek benim neyime,
Ellerim nasırlı benim, toprak kokar,
Gözlerimde yaşların izleri durur yıllardır.
Silen olmamış hiç akan nehirlerimi,
Ah Pergüzar, yaşamak mı bu Allah aşkına,
Kulaklarımın pasını silmezken bir çocuk sesi,
Bende kendimi yaşıyorum saymıyorum.
Dünden kalan tabaklar durur masamda,
Seccadem serilidir yalnızlığın üstüne,
Zaman gelince çıkarım huzura,
Ellerim açık durur, ağlarım.
Bu yaşamaksa Pergüzar,
Ben say ki hiç yaşamamışım.

Akrabalar babama akrabaymış,
Dostlar onun varlığında dost,
Babamla birlikte gömdüm her şeyi,
Yalnızlık kaldı ondan geriye bana yadigâr,
Kimsesizliğime üzülmüyorum,
Ben aşksız nefes alamıyorum Pergüzar.
Sorma bu sıralar yazamıyorum.
Bilirsin cinnet bir herif olurum o zaman,
Saatler durmuş asılı duvarımda,
Sanki ölüm vaktimi gösteriyor,
Benim için de gül Pergüzar,
Zaman gözyaşlarım gibi akıyor,
İçimde bir kış hiç gitmek bilmedi,
İçim üşüyor Pergüzar, ıssız gecelerde,
Odam kireç tutmuyor ya hani,
Yalnızlığıma sarılıyorum tireye titreye,
Gözlerim kapanıyor usulca,
Hani sorsan bana, açılmasın isterim.
Sen beni yaşamamış say Pergüzar,
Diyorum ben bu zamanın adamı değilim.
Yalan dünya gibi, yalan bu aşklar,
Ben ne sevmelere doydum ne sevebildim.
Aç kaldı ruhum, aç ve bitabım,
Yalnızlıkla türküsünü söylerim dünyanın,
Şimdi tut ki elimden bir kadın tutsa,
Ardı arkası kesilmez gözyaşlarımın,
Sıcaklığını taşıdıkça avuçlarımda,

Pergüzar, ne iyi ettin sen,
Gittiğin günü hatırlıyorum daha dün gibi,
Sevmelere açtın sende,
Bak kurtardın işte kendini,
Çoluk çocuğa karışmışsın,
Aldım kuşlardan haberini,
Oğlanın düğününü de yapmışsın,
Kız okumuş doktor olmuş,
Sen doktor olmak isterdin ya hep,
Duyunca sana kocaman gülümsedim.
Yaşarken almıştım mezarımı,
Babamın ayakucundan,
Kızmıştın ya bana o zaman,
Yaşarken mezarını alan bir beni görmüşsün,
Sorma Pergüzar sorma,
Ben babamın öldüğü gün ölmüştüm.

Kara kışın ortasındayım yıllardır,
Sen yaz sıcağı bir sevdanın koynunda,
Bazı geceler düşünür müydün beni,
Üşüyor mu, aç mı, açıkta mı diye,
Dışarıda hava soğuk, dışarısı ayaz,
Dışarıda yağarken lapa lapa kar,
Ben tenimi aşkınla ısıttım,
İçim sensizlikle üşürken Pergüzar.

BAKİ EVKARALI