SON PERDE
lanetli siyahın koynuna girerken gece..
apansız çöküverdi kurşun isleri gece ki; gizlemeye çalışırken vahşeti.. namlu boyunca uzanıyordu çığlık sesleri derince mevziler içerisinde.. okşadı tenleri kesik bir rüzgar mevzi ki; ölüm kadar soğuk.. sanki sahipsiz bir mezar göğüsler siper olurken kurşunlara.. ölüme meydan okuyordu on bin can ol vakit ki; tam ortasında an be an.. işte hayatın bu son perdesi. 11.10.2011 |
son perde de bile mehmedin elinde bayrak asla yere düşmüyor..
çokça tebrikler