Vururken dağdan dağa, sensizlik sessizliği
Yeniden çığlıklara boğar kimsesizliği

Anka da bir düş görür, gümüş keser her yaka
Gelir deli çay gönül, setleri yıka yıka

En aziz iştir şimdi, köşe-bucak aranmak
Ve kendi kaynağında yıkanarak arınmak

Güneşte yıkanmış gün, dolunaya bakmalı
Süslenip iyisinden yar yanına çıkmalı

Kaybetmek korkusunu yaşayarak yeniden
İnsan öç almalıdır kendi kederlerinden

Her şey değer bulurken kendi ağırlığıyla
Yare teslim olmalı olanca varlığıyla

Gül gibi açılmalı sevinçte ve neşede
Parça bırakmamalı kenarda ve köşede

Yoksa neden beklensin, her kapıda bir hızır
Teslim olmaktan geçer, alnı açık bir huzur

Gülden ağır söz olmaz, gönyeye gelir lisan
Beyaz kanatlarıyla melekleşirken insan

Kendi açtığın derde, başkalar çare değil
Yarsızlıktan açılan son yare senin değil

Bir daha dinle şimdi, sessizliğin sesini
Yanardağ gibi açmış yar çıplak sinesini

Yar ile vuslat için, yollar iki olmalı
Ya suda ıslanmalı, ya ateşte yanmalı

Elinden bir şey gelmez, seçimi o yapacak
Ya kendinde yakacak, ya kıyamet kopacak



Hayrettin YAZICI