BU SON KALAN DURAKTA
BU SON KALAN DURAKTA
====================== Günümüzün insanı, bir değişik nesilmiş, Kaderin faturası, şimdi bize kesilmiş. Sürgündeki bu kalbim, yaşayan bir fosilmiş, __Hep transit geçerken, ben son kalan duraktım, __Aşkınla emekleyen, çocukluğu bıraktım! Menziline girmeden, hep kurumuş gazeller, Şifrelenmiş kalbimi, bir tek onlar çözerler, Hayatın kesitinde, sorun olmuş güzeller, __Resmigeçit yapılan, bu cadde de duraktım, __Esas duruş beklerken, ben silahı bıraktım. Rengi pembe düşlerim, hastalandı yelinden, Paramparça yerlerde, düşmüştü o elinden. Rampa sardı yüreğim, o susmayan dilinden, __İzolesi yapılmış, gözlerinde duraktım, __Düz yolunda giderken, o yokuşu bıraktım! Çıktım şerit dışına, bu yalnızlık gecesi, Zor kurudu mürekkep, silik çıktı hecesi, Sufi’nin duasında, gelip geçmiş nicesi, __Bir yaralı güvercin, ben yolcusuz duraktım, __O tünelin sonunda, tüm geçmişi bıraktım! Mevsimleri şaşırtan, bu çiçeksiz bitkiler, Ab-ı hayat mührüyken, alınmış tüm yetkiler. Karşımdaki bir çift göz, hala beni etkiler, __Hafızanda kaybolmuş, uğranılmaz duraktım, __İksirinden içince, su içmeyi bıraktım! Ahir zaman bu devir, selam vermez kirvesi, Bu kalemin ucundan, hala gelmez Merve’si, Her sözcüğün tutsağı, uzak aşkın zirvesi, __O göz retinasında, görünmeyen duraktım, __Şimdi güneş batımı, ben kendimi bıraktım. H.Hakan KURTARAN 21.08.2011-Aydın |