Bilmediğim diyarlarda,
Bilmediğim insanların içindeyim,
Bilmedikleri dilden konuşuyorum ,anlamıyorlar...
Her konustuğum insanı sana benzetiyorum,
Hepsi tanıdık geliyor,ben ise bir yabancı,
Sığınmak istiyorum sana bu akşam üstü,
Tutsak ediyor bu sehir beni bırakmıyor.

Derinden bir gramafon sesi geliyor,
Uzak diyarlardan,
Bu akşamüstü çekiyor beni girdabına,
Plakta bi çalıyorki hani;
O cızırtisi bile etkilemeye yetiyor.

Ne uzun kelimeymis o iki kelime,
Uzadıkca uzuyor dudağimda,
Söylemek ister gibiyim ,
Senin ismini,seviyorum deyişimi,
Haykırsamda anlayan olur mu ki,
Hiç söylemedim ki ne bileyim...

Sensizlik,sessizlik bozulmasın diye
Çiçekler bile kokularını salmadılar
Baktığım bu gönül bahçesinden...
Bense yağmurdan kaçar gibi ,
Sana sığınmalıydım,
Sen ki hiç bozulmamış birçiçeğin tazeliği,
Sen ki her dem güzel tenin kokusuyla,
Bana eşlik ederdin...

Yeşilin yaprağa gelişi gibiydi aşkımız,
Sende böyle gelirdin,
Şimdi diyorum ne güzel kelimeymiş ,
Seni seviyorum demek.
İzin verirmisin bana,
Seni sevmeyi sevdirmeyi,
Seviyorum deyişimi...

Turgay Kurtuluş