Sustukça bulut yağarsın Araf’ ından Araf’ ıma Cennet çoğaltmaz Cehennem azaltmazla düğümlenir Kaç kez sorulur mesafe Kaç kez yorulur adımlar sırrına Ve karanlık ışıtan gerçek tenhasına
Kuzey konseyli baron Konuştukça rüzgârlanırsın bağrımda Aklını yitireli beri kutbun arzında Sol cebinde saklı durur güney güneşi Sıcağını kaybetmiş bekâretiyle
Yıllar var göz koyağından Okyanus çekileli Esneyişinde simsiyah yorulur bedenin Kor olur küle sevdalı ürperişlerin Ölüm hevesim can suyundan sorulur Sen vurdukça örse Kızdıkça kızılı gururun
Aktıkça Başım göklenir göğüne
Bir damla diker Bir tek damla Bağırda dağlandırmaya Gömgök yarayı
Yeter sonsuzca seni yaratmamaya İçimde buzdan mermi çekirdeği Ve boş kovanı ölmeyi imlerken … Öğretir bilinmeyeni Sabrın, kendine büyüten gerçeğini.../
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ARAF şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ARAF şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Bir damla diker Bir tek damla Bağırda dağlandırmaya Gömgök yarayı
Yeter sonsuzca seni yaratmamaya İçimde buzdan mermi çekirdeği Ve boş kovanı ölmeyi imlerken … Öğretir bilinmeyeni Sabrın, kendine büyüten gerçeğini.../
Bir damla diker Bir tek damla Bağırda dağlandırmaya Gömgök yarayı
Yeter sonsuzca seni yaratmamaya İçimde buzdan mermi çekirdeği Ve boş kovanı ölmeyi imlerken … Öğretir bilinmeyeni Sabrın, kendine büyüten gerçeğini.../
Yeter sonsuzca seni yaratmamaya İçimde buzdan mermi çekirdeği Ve boş kovanı ölmeyi imlerken … Öğretir bilinmeyeni Sabrın, kendine büyüten gerçeğini.../