Güzel ülkemin güzel insanlarının çektiği yıllardır hepimizin içini kemiren bu gurbet acı ve çilesi ile hasretlere konu olan bir çok şiirler,Türküler,şarkılar yazılmış söylenmiş.
Hasretle yollar gözlenmiş,kimi zaman yürek yakan tükülerle ağıtlar yakılmış.
Yine bir fakir anadolu inasnın çileli insanları ağıtlar yakmışlardır.Giden gelmez gelenler gülmez.Böyle bir ahvalde iki kardeş vardır fakirmi fakirdir.Yurt dışına işçi olarak gitmek üzre iş ve işçi ulma kurumuna yazılır ve yutdışına gider..
İlk önceleri saf ve temizdir,çalışır çabalar kazancınıda memleketindeki ağbeyine yollar.Zaman su gibi akıp gider.
Bir gün sebebsiz bir yere tartışırlar izinde iken.
Çıkar geri döner çalıştığı ülkeye.bir iki yıl derken aradan 5 yıl geçer.Kardeşten ne bir haber,ne bir mektup gelir ağabeyine.
Ağbeyin de içine bir kurt düşer.Ne ettiyse ulaşamaz.Kendi kendine der ki acaba bu kavgadan dolayımı benimle konuşmak görüşmek istemiyor.
Alır kalemi kağıdı eline şöyle dertli bir destan yazar.Şiir dili ile kardeşine sorular yöneltir.Belki der kardeş yüreği yumuşarda bana bir cevab verir diye düşünür..
Bakalım ne demiş ağabeyi kardeşine....

Gurbette bir ömür hasret dokudun
Gelip geçti bunca yıl be gardaşım
Bütün mektupların bir bir okudum
Özlem yürek yakar bil be gardaşım

Gardaşım diyorken ciğer sızlıyor
Yürekte yaralar her/gün azıyor
Bilmem bu kaderi kimler yazıyor ?
Akan göz yaşımı sil be gardaşım

Böylemi kavlimiz artık gülelim ?
Ne ise suçumuz söyle bilelim.!
Sen gelmezsen eğer sana gelelim
Bir bayramda olma yel be gardaşım

Hiç mi özlemedin köyün otağı ?
Ömür çoktan döktü hazan yaprağı
Simsiyah saçları sardı kırağı
Hüzün doldu taştı sel be gardaşım

Bakınır dururum her gün yollara
Hasretin ateşi döndü korlara
Bedenim konmadan bir/gün sallara
Kefene sarmaya gel be gardaşım

Hasret çilesiyle düşmüşüz ağa
Karlar yağdı gençlik denen şu dağa
Koydular Durak’ı kara toprağa
Sil göz yaşlarını gül be gardaşım

Durak YİĞİT
Gönüllerin Şairi
KOCAELİ