BU CAN SENİ İKİ CİHANLIK SEVDİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yaşanan neydi ?
Bir aşk mı ? Bir çıkış yolumu ? Hiçliğe bir yolculuk muydu? Bilinmezle noktalanan.... Ne kadar çabalasak da olmuyor Esmeye başlamış artık ayrılık rüzgârları Ben sevda rıhtımında beklerken Seni çoktan savurmuş uzak diyarlara Ben anlayamamışım demir aldığını Hep benim limanımda kalacaksın sanmışım Bilememişim büyük sevdalarında bir gün biteceğini Hep kendimi kandırmışım sevda yolunda Zifiri siyahı da pembe görmüşüm Gözümde akan yaşlarla Benden damla damla gidişini görememişim Yazık etmişim ben yüreğime Hep sahte sevdalara kurban etmişim Oysa o kadar dolmuştu ki sevgiyle Meğer derin uykulardaymışım Kötü uyandırdın be sevgili Benim hakkım senin vefasızlığın olmamalıydı Sana yalansız bir sevgi sunmuştum Gecem sen gündüzüm sen Soluduğum havam doğan güneşim sen oldun Artık alışmalıyım sensiz yaşamaya Beni yaşarken bitirdin sen Suçum çok sevmek miydi sana tapmak mıydı? Artık başka baharlarda toplayacaksın çiçeklerini Mutluluk verecekse rengârenk bahçeler Yolun açık olsun Bana bundan sonra hüznün hasadı kaldı Artık yoksun Kime sarılacağım yalnızlık beni sardığında Üşüyen yüreğimi kim ısıtacak Kime sığınacağım ben fırtınalı günlerde Hiç düşünmedin değimli Bensiz yaşayamaz diye Ama sen yalancı baharlardasın Beni unuttun Hiç düşünmeden bir kenara attın
Uykularını kaçıran karabasanlar boğazını sıktığında Ellerin buz kestiğinde nefesin daraldığında Aklına gelecek miyim? İçin alev alev yanacak mı? Sende kalbini ellerinle sökecek misin? Sende anlayacak mısın? Severken yalnız bırakılmanın acısını Ama yok sen sakın üzülme seni üzmesinler İşte ben seni bu kadar seviyorum Sen bilmesen de ellerim hep senin için açılacak semaya Tüm dualarım senin için olacak Sen beni hiçe saysan da hakir görsen de Benim yüreğimde hep sen olacaksın Son nefesime kadar Sen benim kara sevdam tek aşkım oldun Ve hep öyle kalacaksın Gözünü kırpmadan beni bitirmiş olsan da |
UMUT ve DOSTCA