BerraŞiirin hikayesini görmek için tıklayın sokak çocuklarına ithafımdır.
Düşlerin çatlak dudağında biriktirdim acıyı Yüreğim heyelan Gündüzleri tamah ederim de bir kuru ekmeğe Geceler çetin ve zorba Kaldırımların ayazı avutur yalnızlığımı Isıt buz tutan ellerimi nefesinle berra… Şefkatin izleri silinmiş duvarlardan Üstelik ışıkları da matemli bu şehrin Aydınlatmıyor minik yüreğimin umut evini Çiğ yağmış saçlarımda gezinir mi ellerin Merhametin şalını salar mısın üstüme Üşüyorum berra Hasreti giydireli çok oldu sevgiye… Kırık penceremde asılı donuk bakışlarım Gözlerim sevinçle hiç parlamadı ki Şubattı her mevsim... Oysa Bahara koşan insanlar bilirim doludizgin Şimşek gürültüsünde tıkarım kulaklarımı Sağırım berra En çok da acımasız yanlarına… Sığıntı telaşların gölgesinde Demlenen susuşlarımı arşınlarım her defasında Yanaklarıma düşen kirli yaşlarıma aldırmadan Ve sorgulamadan hayatın kinini Ben yaşamaya açım berra Her insan gibi… 3 ekim 2011 Kütahya Züleyha Özbay Bilgiç |