Oyuncağım Yaşam
varlığın somut tılsımı
gecelerin yıldızında tut elimden ve al git ruhumda asılı bu yafta gündüze akar sularınla konuşmaksız kalmış ağzın duymaksız kalmış kulaklarıma kırlangıçlardan mektuplar getirir sesinin bende yankılanan sesi yüreğimin gül’e olan özleminde bulur artık geçmişin imleriyle yaşama karşı ömrümün manifesto oyunlarıdır umut diye haykırdığım sana ve zamana doğru boğuk ve titrek sesimle hayata imgeleşmiş bu kent göğünde saklarken çocukluğumu(zu) yeşilliğinde orman taşıyan ağacımızı ve artıksız kalmış umudumuzu getiri geri bir gün bir gün bir gün ki o gün sen bensin deyip işte bir oyun daha oynuyorum yaşamımıza... ya da kendi miz e Hasan Bilgin |
tebrik ve saygıyla şair..