İhtiyacım var bu aralar kendime, Kayıtsızım her şeye, Zamana, mekâna ve tüm insanlara, Masumiyetini yitirmiş bir çocuk gibiyim, Elimden alınan oyuncaklarıma ağlıyorum bugün. Oynandığını sonradan öğreniyor hani insan. Gerçek başlayıp, Yalan biten tüm ne varsa, Hepsi birer kazık olup, çakılıveriyor gönül toprağıma. Öğrenmiyorsun aslında, Öğretiyorlar, hem de göğsüne vura vura, Hem de tam sol yanına. Bu ders hiç bitmiyor, sonu yok bu kavganın . Hayat denilen yolculuğun tam ortasında. Bıraktıkları yerde öylece kalıyorum , Bir yerlerim acıyor, kan revan içindeyim. Kırık, dökük, paramparça... Kimseler bilmiyor. Bilinmeyen bir yerden dalıyorum uykuya. Aynı yerden uyanıyorum birden. Kaldığım yerden devam ediyorum sonra.. Oyunlar, oyuncaklar... Oynayanlar ve OYNATANLAR…
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Oynatanlar şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Oynatanlar şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
.....Kutlarım..