Çılgın esen rüzgârların ardında bir enkazım
Senin uğruna yalnızım, senindir artık sızım

Umutlarım yitik bir gecenin koynunda saklı kalmış
Onlar da bir hayal, sonu gelmeyen bir masalmış

Mutluydu aşk, ilk defa can bulmuştu bu tende
Ölmeye de hiç niyeti yoktu soğuk bir bedende

Aşk, yalnız kendi kaderini yaşıyordu aslında
İmkânsızlarla büyüyordu, uslanarak sevda faslında

Vefasız bir yâr için, senin için bulutların sefiri olmuşum
Kapımı vakitsizce çalan yağmurların esiri olmuşum

Bir yiğit kamçılandı senden sonra, borçlanarak ölüme
Su vermedin, kir akıttın hep toprağında açan gülüme

Ben kimsesizliğime bir kimse ararken en derin acıyla
Kimselere ihtiyacım yokmuş, anladığım kadarıyla

Tarifsiz sancıların beşiğinde sallanırken ruhum
Yitik sevdalar pazarında yalnız kendimi bulurum

En zifiri karanlıklarda aydınlıkken dünyam
Buz kesen, nefes kesen ayrılıklarla çalındı rüyam

Bak bir yıldız daha kaydı geceden, ayın ışığına inat
Dile geldi yalnızlığım, susuyorken kâinat

Aklıma gelince kirli vedaların, yalnız sevgini aklarım
Yıllanmış şarap gibi içimde düşlerini saklarım

Sensizliğime faydası olmaz artık bitmeyen ahımın
Gözümden akan kanlar benim, bedeli günahımın

Ne acıdır oysa sevdiğini haince terk etmek
Kirli yalanlarla süslenmiş ayrılığı hediye etmek

Belki sen, yeni bir aşkın arifesinde umutla coşarken
Ben nöbetlerini tutuyorum aşkının, ölümüne koşarken

Derilmemiş güller bıraktım geriye saklı bahçemde
Kurut şimdi istediğin kadar, bir gün kahrından ölsem de

Verme kimselere gülüşünü, sakın ağlatma gözlerini
Ben o gözlerde kaybolur, sonra arardım izlerini

Yanağına kondurduğum o tatlı öpüşümü hatırla
Hissederek sıcaklığımı, dokun şimdi usulca

İlaç değildir artık yarama, sensiz biriken zaman
Dönüşü olmayan ayrılık sanki ölümden de yaman

Topladım dağıttığın bütün umutlarımı sessizce
Gidiyorum bir meçhule, ne yaşadımsa kendimce…

Ali Can Büyük