_NOSTALJİ_Yalnızlar limanında yine bir akşamüstü Savuruyordu rüzgar ruhumu efil efil Hislenirken halime bahtım mı bana küstü Çıkagelmiştiniz ya elinizde karanfil Hayallere dalmışken hüzünlü ve nevâsız Yaşadığım o ânın benzeri yok gerçekte Gönlümün gülşeninde dolaşırken pervasız Parmak iziniz kalmış en nadide çiçekte Soramadım telaştan var mıydı bir adınız Titrer mi dudaklarım söylerken o sedâyı Yoksa duyulmadı mı göklerde muradınız Haketmezdiniz asla sevgiliden cüdâyı Hüzünden başka konuk almayan yüreğime Eski bir şarkı gibi doldunuz ılık ılık Ulaşırdım belki de bin yıllık ereğime Sevmeyi deneseniz beni yalnız bir anlık .... |