Yalnızsan
Yalnızsındır

Tercihindir

Hem kim ne der?
Ne diyebilir?

Evinden çıkar yürürsün
Saate bakmazsın, bekleyen yok ya
Ne diye bakacaksın! Rahat rahat
Rahatsın, hesap soranın yok ya
Hesapsızca dolaşırsın

Yürürsün sokaklarca
Caddelerce yürü, yürü
Yürürsün saatlerce
Canın ister
İster bazen

Tek başına gülesin gelmez
Gelse gülemezsin, olmaz

Konuşmak istersin, konuşamazsın
Herkesle de konuşulmaz ki

Yorulursun, soran olmaz
Halinden anlayan bulunmaz
Gideceğin yere bırakayım demezler
Taksiler durur, ekmek parası derdiyle

Terlersin, mendil vermez bir insan evladı
Sokak çocukları sararlar etrafını
Bir mendil al diye, bozukluk ararsın
Bulursan alırsın ama için sızlar
Çocuklara mı üzülürsün, kendine mi?

Acıksan kime ne? Kim duyar derdini!
Simitçiler bakar gözüne

Geri yürürsün, aynı yollar, aynı dertler
Kaldırım değiştirirsin belki, değişmez kaderin

Sen giderken duranlar, bakanlar, yeri sabit olanlar
Senin dikkatini çekmemiş olsalar da pek
Seni görmüşlerdir, davet ederler
Dükkânlarına müşteri ol diye

Alırsın birkaç şey
Belki az tutarda ayıp olur diye
İki kişilik verirsin siparişlerini

Oysa anlarlar onlar, bilirler
Yarısını bile zor bitireceğini

Mevsiminde karpuz bile alasın gelmez
Dilimle de vermezler ki her yerde
Kavun olur ama küçüğünden
İki öğünde bitsin diye

Çayı az demlersin
Birkaç bardak çıksa kâfi
Mısır patlatmaya değer mi!

Film izlersin, uyursun arada
Kaçırdığın yeri anlatacak biri bulunmaz
Tadı kaçar sonra, kapatır kaldırırsın
Yarım kalmış filmler dolabına

Televizyona bakarsın
İzlemek ister canın, kanal kanal
Bakarsın ama izleyecek bir şey bulamazsın

İnternete girersin, hep aynı şeyler
Gazeteye bakarsın belki bir habercik
İkincide sıkılır canın, uzanırsın kanepeye
Işığı bile kapatmak istemez canın, dalarsın

Üşürsün saatler geçerken, büzülürsün
Tutulur boynun, ağrır sırtın,
Kar yağmıştır sanki üstüne

Oysa örteydi annen
Rüyalarından gelip
Ya da kardeşin
Veya sevgilin
Yârin, eşin
Çocuğun
Dostun
Birisi
Yok
Ki!
Yapsın…

Yalnızlık
Bir baş belasıdır
Yaman serseridir
Bulaştın mı bırakmaz yakanı
Bezdirir, bıktırır yaşamaktan

Alışırsın zamanla, çürürsün
Görmezsin, paslanırsın
Duymazsın

Çirkinleşirsin
Kimseyi beğenmezsin
Kimsede seni beğenmez

Huysuz, asabi, geçimsiz
Ve pek sevimsiz olursun
Fark etmezsin hiç felaketini
Suçlarsın herkesi, kızarsın, küsersin
Aynaya bakmak istemezsin, çünkü
Gerçek ile yüzleşmek istemezsin

Korkarsın, korktukça korkarsın
Aklından emin olamazsın
Kalmaz kendine güvenin

Kimseye artık
İstesen de güvenemezsin.

Yalnız ölmek istemiyorsan
Yalnız yaşama artık, biliyorsun
Zaman geri dönmüyor, cesaretini topla
Adım at, korkma, yalnızlıktan zor değil
Yeni ve güzel bir hayat kurmak

Hadi açık olsun yolun
Mutluluk seninde hakkın…


02.32 – 25 Eylül 2011 İstanbul