Ya Rabbi, ben seninle gururluyum
Ve kalbimle,
Çünkü senin adın, izinde sürdüğüm kalptir,
O ise senden bana kalan bir kalıntı,
Hiç şüphesiz hiç sırsız,
Senin hakkında ne bildiğini bilir,
Kalp terk gurur sağlar,
Ya Rabbi, ben seninle gururluyum.

Kendi benliğimin lehine,
Birçok cennetler verilse bile
Senden bir damla asıl sevgi benim sonum olsun,
Bahar ya da, ya da kışlar,
Bir sevgili ya da aşk ile bakışlar değil,
Zaman doldursa bile şu ömrü
Nefsime harlayan bir aşkı doldurmak istiyorum,
Kendi benliğimin lehine.

Varlıklar iki yol seçerken,
Her biri ince bir ek, ’ve arzu laikinde,
Senin yolun sahibi olsun kalbimin,
Yakmadan cehennemin ateşi beni,
Beni savunmak solunum olunsun ki,
Senin adın bir terennüm dilimde,
Sen bana inanç verdiğin gibi
Kalsın kalbimi korumak bir dilim çekimine,
Kalbim olursa olsun adın,
Varlıklar iki yol seçerken.

Ey! Dünyalar,
Bu sebep kadar, yoktan vara olmak ne?
Ne olursa olsun,
Canlılarını veya cansızlarını kalem yazdı bir kere
Olan her şey bir göz önüne alındığında,
Sadece tebrik edebiliriz,
Senden başka hiçbir ilah yok ki düşünsün,
Dünyaların sahibi sensin,
Düşüncenin gücünü düşünmek,
Sana basit, yeryüzünde güç ki, başka!
Ey! Dünyalar.

Bir yakut kırmızısı olsa dahi
Ölümlü hayata,
Güven ve lütuf veren de sensin,
Işık ve güneş,
Ve ayın ve gökyüzün ve yıldızların
Sana gıpta ettiği bir alanda,
Gerçekleşen durumlarına adanmış olan şu ölüm,
Hayata güven demektir demek ki,
Ben! Dünyaya güvenmem, sana olduğu kadar,
Bir yakut kırmızısı olsa dahi.

Fatih Dişbudak