ÇIKAR MI YALNIZLIĞIN SESİ?...................../Bu şiir....Ağzında emziğiyle öldürülen ya da ışığı söndürülen barış ve sevgi olamayan meleklere; duayla....hüzünle....sevgiyle...ithaftır... Bir geçmişe bir de geleceğe rehin koymuş, bir mezarlık uyanır uykusundan ayak uçlarında sıra serviler kim bilir gölgesinde hangi çeteleyi tuttular hangi hayatı unuttular kayan yıldızlardan seçilen bir iz miydi ölüme giden yol ya da bir kundak içinde kör kuyularda ilerleyen delik bir sal hangisi erken varacak kibrit uçlarıyla tutulan bir oyun ellerinde altıpatlar bir sonun şimdilerde serçelerden fal tutuyorlar maksat kırmak kanatlarını, bakın da görün sağım solum önüm arkam da sobelendi ve dediler gagasına bir tutam biber sürün dönenceler içinde eskiden kalma bir sırça saray kendini eğlendiren bir ece bir geceye bakıyor bir kendine gözleri yanıyor hevesle getirseler şuradan kanlı bir harabe yıkıntılar arasında yol alırken kıçı kırık bir keçi son çaba bir gayret takıyorum boynuna bir fıçı güya toplayacak ve harmanlayacak seni, beni, bizi kıvama gelir belki sevgi gel gör ki her hayat kayan bir yıldızsa ve sevgi hayatta yalnızsa söyle çıkar mı yalnızlığın sesi!... Sunu; ....................sen barış, ben sevgi birleşip yıldız olamadık ........................biz hayattık, kaymadan gökyüzünde kalamadık!!! Fergül 01.08.2006 |
eskiden kalma bir sırça saray
kendini eğlendiren bir ece
bir geceye bakıyor bir kendine
gözleri yanıyor hevesle
getirseler şuradan kanlı bir harabe"
.......
ŞİİR GİBİ
EMEĞİNE SAYGI DUYMAK KALIYOR
YAZMAYA DEVAM ET BENCE..