avazım çıktığı kadar...dünya karanlıklara gömülür eski cağlardan kalan sevda masalları da olmasa kıyamet yakındır diyeceğim ... unutulmuş adam gibi aşka duruşlar iki dudak arası söylemler kan ve gözyaşı yüreklerin derinliklerinde yaz ortası kuzu melemeleri mart iklimleri düz taban yok oluşlarda... iğde kokularına kıran girdi bülbüllerin ötüşleri tekledi gün ortası nere baksam, sırtı çizik aydınlıklar şaşkınlığıma gizlenmiş korkularım yatar yanıbaşımda, sessizce... dünyanın bir uçtan bir ucu iki parmak ötesi baş döndürücü güzellikler sandıklarımız taze yüreklere cehennem gece baykuşları çölde kavrulmuş yüreklerin dağları delip aşan sevdanın kutsanmışlıkları tükenmişlikler denizinde boğulur... doyuma ulaşmıs kepazelikler yaşanır alemde aşk sandıklarımız engerek yılanı olur ölümüne dolanır gönlümün dallarına tüketirim kendimi dilbeler sokağında !... söz vermeliyim uslanmaz gönlüme derviş ehli inzivalara kapatmalıyım kendimi bir kez sevdimse seni ey yar başkalarına bakışlarımı haram etmeliyim özüm , sözüm, sesim bir olmalı sana dağlarımın en zirvesine tırmanıp avazım çıktığı kadar haykırmalıyım maviye ’bir tek seni seviyorum bir tanem’ demeliyim geç olmadan !.. zafer direnis ... |