akşamdan kalma
muhakkak kaçırmıştır treni
doldurmuştur illaki bir tomar kimsesizliği çantasının içine ağır gelmiştir bavuluna zayıf eli. atmıştır yüzükoyun kendini yatağa yastıkta boğmuştur gözlerini sözlerini yastıkta muhakkak geceden kalma uzun bir düşte kısa kısa saçlar görmüştür dağınık leyleği havada vurmuştur saklamıştır suçunu kol çantasına sıkıştırdığı koltuk numarasına. bi de uyansa... kesin açmıştır kitabı iki tek sek şiir atmıştır mezesiz bi dikişte bulmuştur kelimelerin dibini dağıtmıştır şimdi sözleri bi çift lakırtı sallanarak çıkıyordur dilinden devriliyordur odanın orta yerine tövbeler ediyordur zırıldayarak inşallah koymamıştır pikaba senar dan ’kimseye etmem şikayet ’ var sen gerisini artık hesap et... ’ne trenler kaçırmıştır zaten yokturlar’ döşenmemiştir rayları bile... |
esinler de geliyor ters eserek:
"neden kaçırmıştır treni
kimsesizliğinden yoksun
çıtkırıldım elinde
biçare
yüzükoyun soluk alabiliyorsa yatsın
yüzü yukarı yatsa sayardı yıldızları
sözlerini uçururdu belki
kim bilir
geceden kalma uzun düşte
leyleğin gagasından düşmüş yavru
leyleği unutmuş da
olabilir
esrimiş sendeleyerek gidiyorken
omzuna değmiştir delinin biri
hıçkırığı açlıktan olmasın
düştüğünden beri "
sağlıcakla