Sensizliğin hüznüyle matem tutmaktansa
Son veririm bu yersiz isyanıma güler coşarım
Bir aşk için can evimden yanmaktansa
Umursamaz tavırlar sergiler derdi böyle aşarım

Yansada yürek kor ateşlerde alev alev
Küçükte olsa bir ümit su serper bedene
Dalgalansa hırçın denizler gibi gönül
Hançeri değmişse aşkın ağır yaralar alsanda sinemde

Feryadı figan etmek yersiz olmuşsa artık
Olan olmuş zaten takılmam geçmişime
Geleceğe dönük hayallerin varsa düşlerinde
Unut dünü karamsar olma şükret bugününe

Zannetmeki sebepsiz değildir yaşananlar
Belki doğru belki yanlış artık olmuştur olanlar
Kırma hep kırılsanda paramparça olsanda
Unutmaki kırılan kalbi onarmak emek ister

Doganin bin turlu hikmeti var
Yagmurun topraga düşmesi
Sadece ağacın yeşermesi değil
İnsanın türlü türlü meziyeti
Yaşarken varolmanın bir nedeni var
Yüce yaradan çizer kader yolunu
Buna göre her insan
Kendi hayatının başrolünü oynar

Şiir: Sedat Kesim