‎
’’ ___ Yâr felci geçiriyor ömrümün sende bir’i ..! ’’

Sallantıda ömrüm, t/uzaklarla ...
Halliceyim Şimdi ölü şehirlerden. Vasat yorgunluklar biriktiriyorum ceplerimde , döneceğini umduğum çıkmaz çarşambalara ...
inzivaya ç/ekildi ömrüm çoraklarında, derin bir sus çektim içime, gel senedir nefessizim ...
Gel otur yanıbaşıma Hifâ..!
okşa yine eskisi gibi ellerinle gözbebeklerimin yorgun bakışlarını, onlar çok
G/özledi yollarını...
Ve hiçbir insan eli o kutsal kanatları taktıramadı yüreğime ...
Omuzlarında demlenirken düşüncelerim, akıl hatlarıma kurduğum salıncakta sallayamadım kimseleri.

Sen vuruyor kıyısına umursamazlıklarımın ...
unuttum diyorum delikanlı vazgeçişlerime, ardından bir damla kan süzülüyor zamanın göbeğine.
Sûretini seyre dalmışken yakalıyorum sonra parmak uçlarımı, bir çift bakışın içine sığdırmaya çalışırken ölümsüyorum kendimi ...
Nefesin d/okunuyor en güzel ayetleriyle avuçlarıma
akla dönüş yollarımı unutuyorum fütursuzca...

’’ ___ Ve Zaman çürüdü ,Geberdim seni özlemekten ..! ’’

Nereye gitti herkes,
Hiç komik değilsin Dünya..! Nereye sakladıysan çıkar insanlarını..!
akılalmaz akıllarına ihtiyacım vardı halbuki..!
üzülme demeliler , zamanla geçer demeliler o duyguların esiri olmuş bedenler...
Zor zanaat insan ölmek.

ve bilirmisin Hifâ ..!
Şimdilerde Aşk..! bir gülümseme ile asık surat arası yılgınlık.
Haşâ..! haddime değilsin ama haddime bildir hadsizliğini,
mesela eskisi gibi sarıl yine, öyle bir sarki ki Can gelsin ruhuma ...

’’ ___ Gel..! Yâr çekişiyor ömrüm ... ’’


Gökhan Yalçın