"yalnızca pek küçük çocuklardır ki
söktükleri oyuncağa yeni bir biçim verdiklerini sanırlar"
alaca bir sabah yarı uyanık
beden
ve sayıklamalar
ne kadar da yorgun diyor
beden
çengeli kafkaesk sayıklamalara
onu rüyalarımdan çıkartıyor
alaca bir sabah yarı uyanık
gözler karanlık
alaca kıskanıyor karanlığı
egzos sesleri arabaların çıkardığı
korkuyor gözler
yalnızlık da
bürokrasi kapıların
ardında olsa...
böcek uyanmaktan korkuyorum
altı bacağım da ağrıyor
ne
vakit yalnız kalsam
yol diyorum başarıya giden
sonra duraksamaysa yol
yolculuk karşılaşmaysa?
ölümü görüyorum
bırakıyorum