Anason Kokulu HasretEvreni tavaf eder kimliği kayıp zaman Sonsuzluğun karanlık girdabında yok olur umutlar Düş pınarları arındırmaz benliği yitik ruhları Kâbuslar dolanır nemli bakışlara ürperir beden Ebemkuşağının tebessümü beklenir yağmur tanelerinde Yıldırımlar düşer yokluğuna karamsardır bulutlar Ufkun derinliklerine gömülürken doğmamış şafak Ağlar gelincik çiçeğinde kayıp kentin kimsesiz çocuğu Seslenir yürek uykusuz gecelerin sabahına Menzili bilinmeyen bir yolda kaybolur ayak izleri Sensizliğin sessizliği uzanır kâinatın gizemine Anason kokulu hasret düşer gözbebeklerinden ığıl ığıl Söner ışığı aydınlık yarınlarda beklediği sevdanın Hazırdır artık bilinmeyen seferin bilinen yolcusu Toplar duygularını çıkınına gözyaşları katık olur Bir meleğin şefkatli kollarına sarılmayı bekler sabırla Zamansız düşen yaprağın kanayan çığlığı duyulur Ölü bir güneşin gölgesiz yansıması dokunur tenine Anılar canlanır solmuş fotoğraf karesinde belli belirsiz Donar bakışlarında çiğ damlası ve kapanır perde Şiir:Ümit GAŞ Fotoğraf:Ümit GAŞ |