OO kadar zaman geçti. . Yeni anlatıyorsun bana her şeyi. . Oysa ben o zaman beklemiştim hepsini. Ama yok. Ne geldin , nede anlattın. . Haftalar sonra geldin. . . Seni mi beklemeliydim ? Hiçbir şey yapmadım . Durdum öylece . Tepki vermedim. . Ne yapabilirdim ki ? Sevgilim deyip tebessüm mü etmeliydim ? Koşmalı mıydım sana ? Onca laftan sonra. . . Hadi hepsini atalım bir kenara . İnanabilir miyim sana ? 1 ay sonra değişeceksin belki tekrar . Beklerim yani. . Ne zaman ne yapacağın belli olmuyor ki . Kızıyorsun biliyorum. . İkimiz mutlu olmalıyız sana göre. . . . Mutluluğu kim istemez ki ? Ama bencilce davranıyorsun . Çabaladığını söylüyorsun . Peki ben ne yapıyorum ? Zaman diyorum yok diyorsun . Bu bencillik değilde ne ? Bittiğinde , hayata yeniden başladım . Her şeyi bir kenara bıraktım . Gülümsedim geçtim. . Ama bu sefer öyle olmicak. . . Sadece inandığım insanlar uğruna savaşıcam... Ben seni kahramanım olarak belirlemiştim , seni kalbimin en yüksek yrine koymuştum . . Her düşmende seni biraz daha kaldırıyordum , ayaklar altından Ama anladımki . . Sen , benim kahramanım olamazsın . Gerçek değilsen.. O her şeyi kendi yanından görür. Almak istediğini alır. . Başka şey düşünmez . Beni unuturdu . Onun her anı heyecan dolu . Beni üzdüğü zamanlarda bile. . Yokluğunu hissetmek. . . Beni korkuturdu . Ben her şeyi onun için , onun yanında yaparken. . O hepsine uzaktan bakardı , tıpkı bir yabancı gibi. . . . Her sözümü dinliyor gibi beni kandırırken. . İçimden geçen binlerce ses bastırırdı sesimi |