Safderun Gönül Hülyası
Artık...sevebilirim
Kuşkuyu yele savurdum Uzaklara, uzaklara...götürülesi Yeröte, günöte...duyulmadan Ve bir daha çıkmadan, gömülesi. Sildim, yaşamaca, korkuyu Ne iyesi olmak artık niyetim, Kabil’in Ne üyesi, öç alma isteğinin, Habil’in Hiç olmasın bir daha , atılacak kuyu. Akçıl saçlarımla barışçıl yaşamak, özlemim Yeşermeden gülistanımda hiç bir ukde Denizaşırı ararken mutluluğu, gemim Yol alır süreğen, bilmeden bulunduğunu, "öz"de. Olumsal ise olmasın Hayalhanede gürz sesleri Dağlar delinmesin hırs uğruna İlkin gibi olabilirliğinde tabiî, asude. Yok anlamı yokuşa sürmenin, sevgileri En güzel sevi Bir sevecen bakışta Bir saf busede. Bencileyin Edilgin olduğu an beniçincilik Yok olduğunda tüm şeri artakalanlar Ve yer ettiğinde iç’te, gerçek insanlık Gezinir, apak bir semada, bulut "Ati"yi görebilirim. Ah! Doğsa bu dizelerle bir nebze umut Emaresi kâfi Artık... seveblirim. ***** kutbo Adana o8.03.2011 I |
Doğsa bu dizelerle bir nebze umut
Emaresi kâfi
Artık... seveblirim"
saygl sevgl selml